* You stole my heart

Ik zag haar zitten, alleen en in haar zelf gekeerd...Ze zag me niet staan, had geen oog voor de wereld om haar heen.

Het was haar rode haar wat me direct opviel. Haar lange rode haar, glazend in het licht van de spaarzame verlichting. Daarnaast de uitstraling dat ze eenzaam was. Eenzaam, depressief, in elk geval straalde ze geen geluk uit. Ik had met haar te doen...

Pas toen ik voor haar neerknielde zag ze me staan. Een blik van verveling in haar ogen. Een blik alsof vele mensen mij waren voorgegaan. Een lege blik, een blik welke mij vervulde met medelijden voor haar. Ik wilde haar in mijn armen nemen, haar mooie rode haar strelen.

Ze keek me echter nogmaals aan met haar grote bruine ogen. En op het moment dat ik haar aanbleef kijken had ik het idee dat ze gewoonweg te verlegen was. Ze draaide haar hoofd weg, maar bleef me observeren. Zo zaten we daar, onbereikbaar voor elkaar maar toch heel dichtbij. Er ging veel door me heen, ik wilde er voor haar zijn, wilde haar troosten, ik gunde haar zoveel maar kon haar zo weinig geven...

Toch heb ik haar alleen gelaten, en ben als zovelen weggegaan. Heb haar de rug toegekeerd en weet niet of ik haar ooit weer zie. Ik weet niet wat er in haar omging, maar zij heeft mij geraakt. Haar lange vinger waarmee ze haar hoofd ondersteunde. Haar lange rode haren en haar mooie bruine ogen. Ik blijf aan haar denken en hoop dat ooit iemand haar troost. Dat iemand haar gelukkig kan maken...want dat is wat ik haar gun. Ik heb namelijk zelden zo'n mooie maar eenzame Orang Oetang gezien..

Bron